از خوابی به خوابی دیگه پناه می برم

عمق قبر انقدر زیاد بود که از تصور جسم خفته ای اون پایین احساس امنیت کردم...تو دل زمین.جایی که دست هیچ کسی به آدم نمی رسه

به محبوبه
این یه بازی بود که تو توش سوختی
بازیه دیگه

بازی اشکنک داره سر شکستنک داره
ولی دیگه این بار بازی از اول شروع نمیشه راس راستکی تموم شده



بازیه
اما گاهی آتیشش واقعیه
سوختنش واقعیه

لپات گلی گلیه سیب گلی خوردی؟

وقتی می خوابم نمی خوام دیگه بیدارشم

دیشب نصف شبی یکی از پرستارا با دستکش سیاهش "پسرخاله" درست کرده بود و بقیه رو می خندوند..بعد من یاد اون موقع ها افتادم که کوچولو بودم و با دستکشی که هر بندش یه رنگ بود از این "پسرخاله " ها درست می کردیم و خیلی خوشگل می شد و ما کلی ذوق می کردیم...بعد فهمیدم که دیگه یادم رفته چی جوری درست میشن...بعدش یهو فیلسوف شدم و فهمیدم که لابد خیلی چیزای دیگه هم اون موقع ها می دونستم که الان یادم رفته..خیلی چیزا که فقط بچه ها می دونن و اگه یادم مونده بود الان اوضام خیلی بهتربود

تو چوپان گله های سرگردان منی

کلاهت در ابرهاست
و پاهایت در عمق آب های هزاران ساله شنا می کند
و در ذهن خیست گوسفندانم عطش فرو می نشانند

پنج شنبه 4مهر 87

صبح بارون بارید.
شاد شدم.
به همین سادگی.



هنوزم شادم

نگفتم دوس ندارم
گفتم نمی خوام

هی با توام


دنیایی که در اطرافم ساختی انقدر بی وزنه که دلتنگی توش هیچ معنایی نداره..اینجوریه که حتی اجازه دلتنگی ازم گرفته شده

این یه آتیشه که دورش خالیه..هیچکی نیست که بخواد خودش رو گرم کنه و واسته کنارش