تازه شش ماهه رزیدنت شده ها.ما که یادمون نرفته دودره بازی هاشو اون موقع که ما استاجر اطفال بودیم و اون اینترن اطفال.حالا که ما شدیم اینترن و اون رزیدنت اخم می کنه زیر آب می زنه.دیروز بهش می گم آقای دکتر می خوام با اجازه تون مهرتون رو بزنم تو دفترچه مامانم متورال بنویسم براش.اخم می کنه میگه درست بنویسیا!

جوری می گه که مجبور می شم پوزخند بزنم بگم یه متوراله حالا!

آقای دکتر حالا دیگه نگرانه اعتبار مهر شش ماهشه

سال گذشته این روزها پا می کوبیدم بر خاک بیابان خشک تو و در گرد و خاک به هوا رفته نفسم بند می آمد امسال این روزها پا نمی کوبم . بر هیچ کجا پا نمی کوبم. سرم در ابرهاست و مست رطوبت ابرها هستم.

ای لولیان یک لولی دیوانه شد دیوانه

دیوانه شد دیوانه شد

تولدت مبارک ای دوست

امسال سال تحویل یه جوری بود با این همه آدم محبوس

آن روزها که بودی پدر فرزندانم بودی . این روزها که رفته ای با مردی نخوابیده ام اما هر روز فرزندان جدیدم متولد می شوند

از پدربزرگ چشم های آبیش رو نه اما عشق به چوب رو به ارث بردم.
پدربزرگ نجار بود
و من در خیالم مجسمه های چوبی می سازم

من رو زنده می کنی

تا اینجای قضیه خوبه اما می تونی به همون سادگی هم من رو بکشی

اینه که همش دارم میمیرم و زنده میشم

گنجشگک اشی مشی لب بوم ما نشین.


اگه بشینی هر بلایی که فکرش رو بکنی به سرت میارن
اینجا برف و بارونش بیشتره.قصاباش سنگدل ترن حکیم باشیاش گرسنه ترن
چه کاریه برو یه جای دیگه بشین مام سعی می کنیم دیگه دلمون نخوادت

میان دو قطب تو
سرگردانم
افسردگی



مانیا